کلام پیامبر بر مبنای وحی است و از روی هوی و هوس نیست

کلام خود پیامبر (به جز عبارات وحی و قرآن) از نظر قرآن در چه درجه ای از اعتبار قرار دارد؟ و آیا بیانات پیامبر همانند سایر انسانهاست؟

طبق بیان خداوند در قرآن، کلام و گفتار پیامبر، هم در زمان تلاوت آیات قرآن و هم در زمانیکه پیامبر عباراتی را با انشاء خودشان بیان مینمایند به پشتوانه ی وحی بوده و از این رو کلام ایشان به دور از اشتباه و خطاست. بر همین اساس است که توضیحات ایشان در مورد آیات الهی و سایر موضوعات قابل اعتماد بوده و مانند کلام سایر انسانها نیست که گاهی کلامشان بدون پشتوانه علم و دانایی است و ممکن است خطا و اشتباه در آن راه یابد.

این ویژگی کلام پیامبر در آیات 3 و 4 سوره النجم آمده است:

 وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‏  * إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحى

و (پیامبر) از روی هوی و هوس نطق نمیکند، (کلام او) چیزی به جز وحی ای که بر او نازل میشود نمیباشد.‏

 بنابر آیات فوق هر کلامی که از زبان پیامبر شنیده میشود به پشتوانه وحی الهی است و عاری از خطا و اشتباه.

از اینرو کلام ایشان عین حق بوده و برای همگان حجت میباشد.

بنابراین گفتار افرادی که بگویند پیامبر (العیاذ بالله) هذیان میگوید و به بهانه غلبه ی بیماری بر پیامبر، اعتنایی به کلام و دستورات ایشان نمی نمایند، مخالف با بیان صریح قرآن (در مورد حقانیت کلام رسول الله) بوده و مردود میباشد.

نتیجه اینکه: هر سخنی که از زبان پیامبر شنیده میشود یا عین وحی است (=آیات قرآن) و یا با انشای خود ایشان است (=احادیث پیامبر) که به پشتوانه ی وحی الهی بوده و عین حق و حقیقت بوده و باطل و خطا و اشتباه در آن راه ندارد.