تعالی انسانی در بردگی

دو ماه از کشته شدن جورج فلوید سیاه پوست  آمریکایی بدست پلیس این کشور می گذرد. بهائیان در اقدامی دیگر برای بهره برداری تبلیغی از این فاجعه، سخنان یکی از پیشوایان خود را مطرح می کنند. ایشان ادعا می کنند که او حامی برادری و برابری سیاهان و سفید پوستان است. اگر کمی به کنکاش بیشتر در سخنرانی های عبدالبها در سفر های اروپایی و آمریکایی او بپردازیم آنگاه به جمله ی قابل تامل بر می خوریم . “آفریقائیان همگی مانند حیوانات وحشی ضرر رساننده و بدون عقل هستند و همگی متوحش اند. یک نفر آدم متمدن و دانا در میان شان وجود ندارد.“

شاید به زعم عبدالبهاء سیاهان آفریقا برای آنکه به رشد و تعالی دست یابند باید در دامان بردگی جسمی رشد کنند و مانند نسل های قبلی خود در مزارع پنبه یا زیر سخت ترین فشار ها ی انسانی و اجتماعی بسر برند. اگر عبدالبها در آن زمان نگاه دقیق تری داشت، می دید چقدر از آفریقائیان توسط دول اروپایی در محل زندگی خودشان در سراسر آفریقا توسط سفید پوستان کشته می شوند، ربوده می شوند و به کشور های  دیگر مهاجرت داده می شوند و یا در کشوری که در آن زندگی می کنند از حق مالکیت سرزمین خود محروم می شوند.

این نگاه اغراق آمیز به همراه تحقیرهای موجود در این جمله ی عبدالبهاء و چشم پوشی او از وضعیت سیاهان در زمان حیاتش، تنها رهنمودی برای شعله ور کردن آتش نژاد پرستی بوده است.