حضرت علی و شیعیانش بهترین مخلوقات
انسان کامل، خیر البریه و بهترین مخلوقات است و این افراد شامل آل محمد هستند. پس تعیین حضرت علی به عنوان اظهر مصادیق در عصر پیامبر است و شیعیان خاصی با شرایط مذکور در آیات نیز خیر البریه هستند و خیرالبریه دارای مراتبی است
1-علی علیه السلام بهترین مخلوقات است
در آیه 7 سوره «بینه» آمده است، خداى متعال مى فرماید: (کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، آنها بهترین مخلوقات خدا هستند)؛ «إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ أُولئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ»
انسان هاى مؤمن و صالح العمل، حتى از فرشتگان، برتر و بالاترند؛ چرا که آیه مطلق است و هیچ استثنائی در آن نیست، آیات دیگر قرآن نیز گواه بر این معنی مى باشد، مانند آیات سجود فرشتگان بر آدم، و آیه: «وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَنی آدَم» ،
کلمه «بریة» یا از «بری» به معنای خاک و مراد از آن تمام خاکیان از جمله بشر است و یا از «برء» به معنای خلق است و «بریة» بر وزن فعیلة به معنای مفعولة یعنی مخلوقات است.
با آنکه مفهوم آيه ، مفهوم وسیع و گسترده‌ای است، و منحصر به شخص يا اشخاص معيني نميباشد، ولی در روایات متعدد اسلامی كه در منابع حدیث اهل سنت و شیعه آمده است، انگشت روي اشخاصی گذارده شده كه در صف اول از صفوف «خيرالبريّه»، و بهترين مخلوقات خدا قرار دارند. دقّت در محتواي اين احاديث ، بسياري از حقایق را كه تا كنون براي گروهی در پردة ابهام باقى مانده است ميتواند روشن سازد. پس علی کامل ترین انسان بعد از پیامبر است.
اين در حالی است كه دشمنان علي به خاطر عداوت آن حضرت در عصر تاريك و ظلمانی بنياميه، اصرار بر كتمان فضائل او داشتند و دوستانش به خاطر وحشت از آن جانیان سفاك فضائل او را كتمان مي كردند، ولی با نهایت تعجب اين فضائل بزرگ تمام اين دوران هاي تاريك را پشت سر گذاشته و بعد از اين همه قرون و اعصار به دست ما رسيده است.
بر اساس این آیات سه عامل اساسی باعث سعادت انسان می شود که شامل ایمان به خدا، انجام کارهای شایسته و هراس از مقام پروردگار است. مومنان با اعمال نیک خود، درخت ایمان را آبیاری می کنند و با درک عظمت خدا و ترس از او از کفر و گناه دوری می جویند و تقوا و پارسایی پیشه می سازند، از این رو به مقامات عالی معنوی می رسند.
بهترین خلق بودن سلسله مراتب دارد، ممکن است شخصی در رأس هرم بهترین ها باشد، و کسانی دیگر در مراحل پائین تر، و گروه سوم پائین تر از آنها. بنابراین، علی علیه السلام در رأس هرم بهترین ها و شیعیانش در مراحل بعدی قرار دارند. نتیجه اینکه: خیر البریه: که دارای ویژگی های سه گانه ایمان، عمل صالح و احساس مسئولیت می باشد علی و شیعیانش هستند.
بر اساس این آیات پاداش مؤمنان شایسته کردار عبارت است از بهشت ویژه الهی، جاویدان بودن در بهشت و خشنودی و رضایت الهی از آنان. به عبارت دیگر خدا به مؤمنان آنقدر نعمت می بخشد که آنان نیز از خدا راضی و خشنود می شوند؛ یعنی رضایت خدا و انسان دو طرفه می شود و این یکی از بهترین پاداش ها و لذت های معنوی است
1.1-گواهان نزول آیه
«حاکم حسکانى نیشابوری» از دانشمندان معروف اهل سنت در قرن پنجم هجری، این روایات را در کتاب معروفش «شواهد التنزیل» با اسناد مختلف نقل مى کند، تعداد آن بیش از بیست روایت است، که به عنوان نمونه چند روایت را از نظر مى گذارنیم:
1 – «ابن عباس» مى گوید: هنگامی که این آیه نازل شد، پیغمبر اکرم به على فرمود: منظور از این آیه، تو و شیعیانت هستید که در روز قیامت وارد عرصه محشر مى شوید، در حالى که هم شما از خدا راضی و هم خدا از شما راضی است و دشمنت خشمگین وارد محشر مى شود و به زور به جهنم مى رود، (شواهد التنزیل، جلد 2، صفحه 357 ، حدیث 1126)
2 – از «ابو برزه» آمده است: وقتی پیغمبر اکرم این آیه را قرائت کرد، فرمود: آنها تو و شیعیانت هستید اى على! و وعده من و شما کنار حوض کوثر است!
بعضی از این روایات را دانشمندان اهل سنت، مانند ابن حجر در کتاب صواعق آورده و بعضی را محمّد شبلنجى در کتاب نور الابصار، نقل کرده است. همچنین جلال الدین سیوطی در کتاب تفسیر خود، درّ المنثور نیز قسمت عمده روایات را از ابن عساکر، از جابر بن عبدالله انصاری نقل کرده است.
3 ـ از «ابن مردویه» از على نقل مى کند: پیغمبر اکرم به من فرمود: «آیا این سخن خدا را نشنیده اى که مى فرماید: «کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند، بهترین مخلوقاتند»؟ این تو و شیعیانت هستید، و وعده گاه من و شما، کنار حوض کوثر است، هنگامی که من برای حساب امت ها مى آیم، شما دعوت مى شوید، در حالى که پیشانی سفید و شناخته شده اید.(درّ المنثور، جلد 6، صفحه 379 )
همین مضمون را علمای اهل سنت در کتب خود آورده اند از جمله: خطیب خوارزمی، در مناقب، ابو نعیم اصفهانی، در کفایة الخصام، علامه طبرى در تفسیر معروفش، ابن صباغ مالکى، در فصول المهمه، علامه شوکانى در فتح الغدیر، شیخ سلیمان قندوزى در ینابیع المودة و آلوسى در روح المعانى ذیل آیات مورد بحث.
1.2-شیعه علی
از همین اخبار رسیده معلوم می شود؛ واژه «شیعه» از همان عصر رسول خدا به وسیله آن حضرت، در میان مسلمین نشر شد و اشاره به پیروان خاص امیر مؤمنان على بوده است،
اهل سنّت معتقدند که تعیین خلیفه پیامبر، انتخابی است و این امر باید از سوی مردم صورت پذیرد، مردم به هر کس بعنوان خلیفه رأی دادند، وی جانشین پیامبر می شود. اگر امر جانشینی مطابق نظر آنها انتخابی است، تنها علی شایستگی خلافت دارد! زیرا همانگونه که شیعه معتقد است، با وجود علی، که خیر البریه و بهترین مخلوقات عالم است، فرد دیگری را نشاید که به خلافت رسول خدا در آید. آیا با وجود بهترین مردم، جایز است شخص یا اشخاص دیگری انتخاب شوند؟
انسان کامل، خیر البریه و بهترین مخلوقات است و این افراد شامل آل محمد هستند. پس تعیین حضرت علی به عنوان اظهر مصادیق در عصر پیامبر است و شیعیان خاصی با شرایط مذکور در آیات نیز خیر البریه هستند و خیرالبریه دارای مراتبی است. البته تفسیر این آیات به قرینه شان نزول و نیز تعیین پیامبر و شهرت حضرت علی به این عنوان و دلیل عقلی بر اینکه انسان کامل خیرالبریه است، امیر مومنان است و گسترش آن به آل محمد و شیعیان خاص، بعد نزول آیه است. همچنین شیعه و پیرو امام علی بودن با ایمان و عمل صالح و خشیت از پروردگار تحقق می‌یابد نه حرف و ادعا.
