ما و ظهور حضرت مهدی علیه السلام

      شاید تا بحال بارها از خودمان پرسیده باشیم که چرا با وجود تمام مشکلات و گرفتاریهایی که جهان را فراگرفته و بشر عاجزانه با آنها دست و پنجه نرم می کند و هرروز بیش از پیش دراین گرداب بلا فرو می رود ؛  امام زمان علیه السلام ظهور نمی کنند.

      مگر نه اینکه در احادیث آمده « … یملأ الله الأرض قسطاً و عدلاً کما مُلئت ظلماً و جوراً…». آیا این همه ظلم و جور و تبعیض، حق کشی و استعمار و استثمار ، گرفتاری  و بدبختی و… کافی نیست برای اینکه ظهور منجی فرابرسد ؟

     یعنی در میان این همه  جمعیت کره زمین که می گویند نزدیک به هشت میلیارد نفر هستند، سیصد و سیزده یار وفادار وجود ندارد که مردانه اورا یاری کنند؟

    نکند خدا ما را فراموش کرده یا صدای بیچارگان را نمیشنود و یا حال و روز آنها را نمی بیند و شاید هم خدای ناکرده تحبس الدعا شده ایم و صداها و دعاهایمان به آسمان نمی رسد ؟

    این سوالات و دهها سوال دیگر اینچنینی که در ناله ها و فریادهای کودکان و زنان بی دفاع سوری؛ گرسنگان درمانده آفریقایی ؛ بی خانمانها و گداهای شبگرد شبهای سرد کشورهای اروپایی ، سیاهان و سرخپوستان استثمار شده امریکایی و مسلمانان بیچاره هندی و میانماری و همه و همه انسانهای دربند و گرفتار نهفته؛ حرف دل دیگرانی که ظاهرا مشکلی ندارند( ولی از وضع موجود جهان در رنجش اند و آزرده خاطراند ) هم هست .

    این درد دلها و سوالات، همه برخاسته از نابسامانیها و رنجهای ظاهرا بی پایان جهان است که روح و جسم بشر را خسته و آزرده ساخته؛ و علم، با وجود تمام پیشرفتهایش و تکنولوژی با وجود تمام آسایش ظاهری که فراهم کرده؛ از پاسخ به آنها درمانده و هنوز نتوانسته اند بشر را به آرامشی که در جستجوی آن است برسانند.

    حقیقت این است که همه می دانند با ظهور منجی بشر ، که برخی اورا انسان کامل و بعضیها سوشیانت نامیده اند، بسیاری مسیح اش پنداشته و اقوام باستان با نام جمشید و بهرام و … از او یاد کرده اند؛ تمام ظلمها و گرفتاریها پایان خواهند یافت و شب تاریک و ظلمانی جهان هستی را صبحی روشن، نورانی و دل انگیز خواهد کرد.

    این سخن هم صحیح است که پس از همه این تاریکیها، درنهایت، خداوند سبحان ، جهان مملو از ظلم و جور و زشتی را، با ظهور منجی، سرشار از عدل و داد و زیبایی خواهد کرد و خورشید عالمتاب بقیة الله از پشت ابرهای سیاه غیبت ظاهر خواهد شد و جهان را روشن خواهد کرد.

    اما باید بدانیم که ظهور امام زمان علیه السلام وابسته و مشروط به فراگیر شدن جهانی ظلم و جور نیست ؛ یعنی شرط اصلی ظهور این نیست که ، حتما و لابد، باید جهان پر از بیداد و بی عدالتی بشود؛ و آنگاه که دیگر جایی برای صبر وتحمل باقی نماند، مهدی علیه السلام ظهور کند و دوباره جهان را از نو بسازد… .

   خیر، ما باید بدانیم؛ درهمین روزهایی که هنوز ازاتاقها و دفاتر مؤسسات و بنیادهای خیریه و بشردوستانه و … که رایحه ای از انسانیت به مشام می رسد؛ و نویدبخش زنده بودن انسانیت در زیر آوارهای بلا و گرفتاری است؛ هم میشود منتظر فرا رسیدن روز موعود بود.

     باید بدانیم تقدیرات الهی قابل تغییر اند؛ گاهی با احسان و نیکی، مثل دختری که قرار بود فردای شب عروسی اش به بلای مارگزیدگی بمیرد ولی چون همان شب، از شام عروسی، فقیر گرسنه ای را غذا داده بود، به دعای خیر آن فقیرعمرش به دنیا باقی ماند ؛ و گاهی با امید و استمرار در تلاش و دعا، مثل آن زوجی که قرار نبود فرزنددار شوند؛ اما پس از سالها دارو و درمان امیدوارانه و دعای خاضعانه ، دوای طبیبان برایشان شفا بخش گردید و به لطف خدای متعال صاحب فرزند شدند.

    باید بدانیم و باور کنیم، تقدیراتی هستند که در آنها قرار بر مرگ بوده و خبری از فرزند نبوده یا قرار بر مردن بعد از بیماری بوده و یا ماندن در فقرو … اما همه آن تقدیرها به دعای مادری دلسوخته یا مریضی خسته  و یا رهگذری دلشکسته  و با لطف خدای مهربان تغییرمی یابند و غم واندوه در آنها مبدل به شادی و سرورمی گردند.

     باید بدانیم ؛ روز موعود هم که تمام ابناء بشراز گذشته تا حال منتظرآمدنش بوده و هستند؛ تقدیری از مقدرات الهی است ؛ و هرچند وقتش دقیقا برای ما مشخص نشده؛ اما وعده ای است از سوی خدایی که هرگز دروغ نگفته و خلف وعده ننموده ؛  و چه خوش فرموده در کلام راستینش که : « إن الله لایُخلِفُ المیعاد …»

     باید بدانیم زمان ظهور منجی هم با دعای همان مادران دلسوخته و مردمان خسته و دلشکسته، قابل تغییر است. و می توانیم با تلاش امیدوارانه و دعای خاضعانه به درگاه الهی، تقدیرمان را تغییر دهیم و تاریکی شبهای غیبت را کوتاه نموده و به روزهای روشن و بلند ظهور برسیم.

    مگرقوم بنی اسرائیل تقدیرشان گرفتاری در چنگال ظلم فرعون نبود؟ و مردان و زنانشان مجبور به بردگی و کنیزی نبودند ؟ و پیران و سالخوردگانشان که توان کارسخت و اجباری را نداشتند؛ محکوم به مرگ نبودند؟

     اما همان مردمان وقتی در یک روزغم انگیز که سربازان فرعون زنی باردار را به باد کتک گرفته و فرزندش را کشتند؛ یک تصمیم جدی گرفتند ؛ آنها دیگر نمی خواستند در برابر ظلم و جور فرعون کوتاه بیایند، آنها واقعا می خواستند که سرنوشت و تقدیرشان تغییر یابد. هرچند زورشان به فرعون و دژخیمانش نمی رسید؛ اما هرگز از لطف خدا ناامید نبودند.آنها درکتابهایشان خوانده بودند که منجی بنی اسرائیل خواهد آمد؛ اما دیگر دست روی دست نگذاشتند تا هروقت که خدا خواست منجی بیاید؛ بلکه درکنار هم و از صمیم قلب، عاجزانه اما امیدوار دستهایشان را به سوی آسمان بلند کردند و چهل شب با اشک و زاری از سویدای دل ناله و ندبه سر دادند و آمدن منجیشان را از درگاه خداوند منان طلب کردند و از دعا و خواهش دست برنداشتند تا اینکه خداوند سبحان به برکت آن دعاها  تقدیر آن قوم را تغییر داد و منجی بنی اسرائیل ( که همانا حضرت موسی علی نبینا و آله و علیه السلام بود ) را یکصد و هفتاد یا بنابر قولی چهارصد سال، زودتر از آنچه مقدر بود برانگیخت و بنی اسرائیل را از ظلم فرعون رهایی بخشید.

     و امروز ما هم،  اگر به آمدن منجی آخرالزمان ، که در کتابهای آسمانی آمدنش نوید داده شده ایمان داریم؛ اگر واقعا ایجاد تغییر در تقدیرمان را باور داریم ؛ اگر از ظلم و جور ظالمان جهان و فرعونهای زمان خسته و آزرده ایم؛ اگر واقعاً خواهان پایان تاریکی شب و طلوع نور صبح هستیم؛ نباید دست روی دست بگذاریم وبه انتظار بنشینیم تا منجی خودش بیاید؛ باید به انتظار بکوشیم، بایدهمچون خانواده ای باشیم که تکاپویشان نشان از انتظاری پویا برای رسیدن مهمانی عزیز دارد ؛ باید که خانه و کوچه دلهایمان را آب و جارو کنیم و دست در دست هم دهیم به مهرو دستهای نیازمان را رو به خدای بی نیاز بلند کنیم؛ و از سویدای دل و از صمیم قلب، خاضعانه امّا امیدوار از خدای مهربان آمدنش را استدعا کنیم.

باید باور کنیم خدای دیروزو بنی اسرائیل ، خدای امروز و ما هم هست؛ همان خدایی که موسی علی نبینا و آله و علیه السلام را برانگیخت و تقدیر قومش را تغییر داد؛ می تواند تقدیر مارا هم عوض کند و مهدی علیه السلام را از پس پرده غیبت، ظاهر و آشکار سازد و با صبح نورانی اش سرتاسر گیتی را روشن گرداند. باید آن روز بزرگ را نزدیک بدانیم و باور داشته باشیم به اینکه ما ، در زودتر فرارسیدنش نقش داریم  و موثر هستیم.

     به امید روزی که بهتر از همیشه و در همین نزدیکی است…