چرا به امام زمان علیه السلام مهدی موعود گفته می شود ؟
حضرت مهدی علیه السلام بدین جهت مهدی موعود خوانده میشود ؛ چرا که حضرت وعده خداست. و وعده خدا تخلف ناپذیر است .
یکی از ناپسند ترین کار ها دروغ گفتن است که در آیات و روایات مذمت بسیاری شده است .
قرآن کریم در مورد کسانی که دروغ میگویند میفرماید که به آیات خدا ایمان ندارند.
«إِنَّمَا يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْكَاذِبُونَ» (آیه 105 سوره نحل)
تنها کسانی دروغ می‌بندند که به آیات خدا ایمان ندارند؛ (آری،) دروغگویان واقعی آنها هستند!
انسان عقلاً و فطرتاً میابد که وجود خدای تعالی منزه و مبرای از این است که وعده دروغی بدهد، چرا که کسی متوسل به دروغ میشود که در کاری ناتوان هست یا نسبت به آن آگاهی ندارد؛ حال آن که خداوند متعال دانای به همه چیز و توانای بر همه کار است .
«أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْمًا»(خداوند بر هر چیز تواناست و اینکه علم او به همه چیز احاطه دارد)(بخشی از آیه ۱۲ سوره طلاق)
خداوند ظهور حضرت مهدی علیه السلام را در قرآن وعده داده است (مهدی موعود وعده خداوند است) :
«وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَىٰ لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا ۚ يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا ۚ وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ» (خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند وعده میدهد که قطعاً آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد، همان گونه که به پیشینیان آنها خلافت روی زمین را بخشید؛ و دین و آیینی را که برای آنان پسندیده، پابرجا و ریشه‌دار خواهد ساخت؛ و ترسشان را به امنیّت و آرامش مبدّل می‌کند، آنچنان که تنها مرا می پرستند و چیزی را شریک من نخواهند ساخت. و کسانی که پس از آن کافر شوند، آنها فاسقانند.)
- در حدیثی از امام صادق(علیه السلام) می خوانیم که در باره معنای این آیه فرمود: نَزَلَتْ فِی القائِمِ وَ أصحابِهِ.
مراد [از وعده ای که خداوند متعال در آیه داده]، زمان حکومت مهدی موعود و یارانش است. الغیبة، نعمانی: ص۲۷۴.
«عَنْ عَلِیِّ‌بْنِ‌الْحُسَیْنِ أَنَّهُ قَرَأَ هَذِهِ الْآیَهْ وَ قَالَ هُمْ وَ اللَّهِ شِیعَتُنَا أَهْلَ الْبَیْتِ یَفْعَلُ اللَّهُ ذَلِکَ بِهِمْ عَلَی یَدَیْ رَجُلٍ مِنَّا وَ هُوَ مَهْدِیُ هَذِهِ الْأُمَّهْ الَّذِی قَالَ رَسُولُ اللَّهِ فِیهِ لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا یَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِکَ الْیَوْمَ حَتَّی یَأْتِیَ رَجُلٌ مِنْ عِتْرَتِی اسْمُهُ اسْمِی یَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً.»
(تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۳۱۸ تأویل الآیات الظاهرهْ، ص۳۶۵/ العیاشی/ البرهان)
- از امام سجّاد(علیه السلام) روایت شده که این آیه را قرائت نمود و فرمود :
به خدا سوگند، آنان، شیعیان ما اهل بیت هستند. خداوند، این وعده را به دست مردی از ما برای آنان محقّق می سازد و او، «مهدی» این امّت است. او کسی است که پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) [در باره او] فرمود: «اگر تنها یک روز به پایان دنیا باقی مانده باشد، خداوند، آن روز را چنان طولانی می گردانَد تا مردی از عترت من و هم نام من، بیاید که زمین را پُر از عدل و داد کند، چنان که پُر از ظلم و جور گشته است»
- مرحوم طَبرِسی در ذیل این آیه، از اهل بیت پیامبر(صلی الله علیه و آله) این حدیث را نقل می کند که فرموده اند:
إنَّها فِی المَهدیِّ مِن آلِ مُحَمَّدٍ. این آیه در مورد مهدی آل محمّد است. مجمع البیان: ج۷ ص۲۳۹.
انسان با تفکر نسبت به این مسئله و با رجوع به فطرت خویش در میابد که دادن وعده دروغ از ساحت مقدس خدای تعالی محال است و بطول انجامیدن تحقق این وعده الهی، اعتقادش را نسبت به این موضوع سست نخواهد کرد .
اکنون توجه شما را به حدیث شریفی امام جواد علیه السلام جلب میکنیم :
«أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامٍ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ اَلْخَالَنْجِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو هَاشِمٍ دَاوُدُ بْنُ اَلْقَاسِمِ اَلْجَعْفَرِيُّ قَالَ: كُنَّا عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَجَرَى ذِكْرُ اَلسُّفْيَانِيِّ وَ مَا جَاءَ فِي اَلرِّوَايَةِ مِنْ أَنَّ أَمْرَهُ مِنَ اَلْمَحْتُومِ فَقُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ هَلْ يَبْدُو لِلَّهِ فِي اَلْمَحْتُومِ قَالَ نَعَمْ قُلْنَا لَهُ فَنَخَافُ أَنْ يَبْدُوَ لِلَّهِ فِي اَلْقَائِمِ فَقَالَ إِنَّ اَلْقَائِمَ مِنَ اَلْمِيعَادِ وَ اَللَّهُ لاٰ يُخْلِفُ اَلْمِيعٰادَ».
- ابو هاشم داود بن قاسم جعفرىّ گويد: «ما در محضر امام جواد عليه السّلام بوديم و سخن از سفيانى به ميان آمد و آنچه در روايات آمده كه كار او از حتميّات است،من به آن حضرت عرض كردم:آيا خدا را در امور حتمى بدائى پديد مى‌آيد؟فرمود:آرى،به آن حضرت عرض كرديم:پس با اين ترتيب ما مى‌ترسيم كه در مورد قائم نيز خدا را بدائى حاصل شود،فرمود:همانا قائم از وعده‌ها است،و خداوند خلاف وعدۀ خود رفتار نمى‌كند»(يعنى خداوند وعده فرموده كه كسانى كه ايمان آورده‌اند از شما و شايستگان را خليفۀ زمين گرداند). الغيبة (للنعمانی) , جلد۱ , صفحه۳۰۲
امید است همه ی ما نیاز خود را به وجود مهدی صاحب الزمان (مهدی موعود) درک کنیم و برای درک زمان ظهورش که ایام رهایی و سعادت تمام انسانهاست، مضطرانه دست به دعا بلند کنیم و از خدای شنوا اذن ظهورش را بخواهیم تا مگر زخم های زندان غیبت، در روح و جان امام مهربانمان بدین وسیله التیام پیدا کند و در سایه آن؛ دنیا و اهل آن روی آرامش را به خود ببیند .
مناجات امام زمان در مستجار کعبه در حالی که سالهای طولانی از غیبتش سپری نشده، اضطرار او و شوق حضرتش را جهت تحقق این وعده الهی نشان میدهد :
رُوِيَ عَن عَبدِ اللَّهِ بنِ جَعفَرٍ الحِميَرِيِّ أنَّهُ قالَ : سَأَلتُ مُحَمَّدَ بنَ عُثمانَ العَمرِيَّ – رَضِيَ اللَّهُ عَنهُ – فَقُلتُ لَهُ : رَأَيتَ صاحِبَ هذَا الأَمرِ ؟ فَقالَ : نَعَم ، وآخِرُ عَهدي بِهِ عِندَ بَيتِ اللَّهِ الحَرامِ وهُوَ يَقولُ : «اللَّهُمَّ أنجِز لي ما وَعَدتَني» . قالَ مُحَمَّدُ بنُ عُثمانَ – رَضِيَ اللَّهُ عَنهُ وأَرضاهُ – : ورَأَيتُهُ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيهِ مُتَعَلِّقاً بِأَستارِ الكَعبَةِ فِي المُستَجارِ۱ وهُوَ يَقولُ : اللَّهُمَّ انتَقِم لي۲ مِن أعدائِكَ.
- منقول از عبد اللَّه بن جعفر حميرى – : از محمّد بن عثمان عمرى – خدا از او خشنود باد – پرسيدم: صاحب اين امر را ديده‌اى؟ گفت: آرى، و آخرين بار، او را نزد خانه خدا ديدم كه مى‌فرمود: «خدايا! آنچه را به من وعده داده‌اى، به انجام رسان». محمّد بن عثمان – خدا از او خشنود باد و خشنودش كند – گفت: و او را – درودهاى خدا بر او باد – ديدم كه در مستجار به پرده‌هاى كعبه درآويخته و مى‌فرمايد: «خدايا ! به دست من از دشمنانت انتقام بگير».
مستجار، جايى از ديوار پشت كعبه و روبه‌روى در آن، اندكى قبل از ركن يمانى است كه در آن جا ايستادن و خود را به كعبه چسباندن و دعا كردن، مستحب است.
